Neofobia żywieniowa
Po co zajęcia sensoryczne?
2022-09-14
Karmienie piersią
2023-04-12
Jednym z ważnych aspektów decydujących o prawidłowej relacji z jedzeniem jest prawidłowa dieta kobiety w ciąży, a następnie dziecka od najwcześniejszych lat.
Coraz więcej badań wykazuje, że istnieje związek pomiędzy prawidłowym żywieniem człowieka a występowaniem chorób w wieku dorosłym.
Oczywistym jest fakt, iż to rodzice i opiekunowie dzieci są odpowiedzialni za odżywianie dziecka i kształtowanie ich nawyków żywieniowych. W okresie wczesnego dzieciństwa, gdy Maluch jest najbardziej otwarty na nowe produkty i smaki, rzadko może występować niechęć do nowości na talerzu. Nowa faktura, forma, kolor, smak, zapach – to jest to co ciekawi Malucha i motywuję do tego by spróbować proponowanego na talerzu produktu.
Są jednak dzieci, które w okresie niemowlęctwa chętnie sięgały po różnorodne produkty, ale z czasem robią to coraz bardziej niechętnie. U takich dzieci może dojść do neofobii żywieniowej czyli zaburzenia odżywiania, które polega na niechęci do jedzenia określonych, nieznanych produktów.
Neofobia żywieniowa definiowana jest jako postawa wobec żywności objawiająca się unikaniem spożywania nowych produktów, niechęcią do ich spróbowania.
Należy zaznaczyć, że neofobia wynika z problemów z integracją sensoryczną, a więc z dużą wrażliwością zmysłów na pewne właściwości produktów spożywczych. Dziecko nie lubi się brudzić, moczyć rąk, nie dotyka produktów spożywczych, a nawet ma odruch wymiotny na zapach lub smak oferowanych potraw. Są dzieci, które odczuwają dyskomfort podczas dźwięku przeżuwania, gryzienia i połykania przez osoby z otoczenia. Dzieci z neofobią żywieniową nie mają problemu z apetytem, wybierają tylko produkty, które dobrze znają, jest ich zazwyczaj tylko kilka i zawsze takie same, a co za tym idzie mają bardzo ograniczoną podaż wartości odżywczych.
Zaburzenie to należące do grupy zaburzeń sensorycznych wg. Klasyfikacji Chatoor mieści się w grupie: sensoryczne awersje pokarmowe i ma silny związek z nadwrażliwością zmysłów dziecka.
Nie należy jednak mylić neofobii z wybrzydzaniem, grymaszeniem , co prawda należą do tej samej grupy zaburzeń, to istnieje między nimi istotna różnica, ponieważ neofobia wynika z niechęci do jedzenia nieznanych produktów lub inaczej podanych.
Na terapie neofobii żywieniowej składa się praca z pediatrą, psychologiem, neurologopedą i dietetykiem. Istotny jest także udział w zajęciach sensorycznych dzięki, którym możemy wygasić zaburzenia związane z neofobią żywieniową.
Poza wsparciem dziecka z neofobią żywieniową, przez specjalistów, warto stworzyć dzieciom komfortowe warunki eliminujące zaburzenie, w domu, takie jak:
- Posiłki podawać o stałych porach.
- Proponować nowe produkty wielokrotnie – bez presji zjedzenia – wystarczy, że dziecko je dotknie, powącha, a kolejnym razem posmakuje.
- Dbać o pozytywną atmosferę przy stole i w trakcie posiłku.
- Akceptować ilość zjedzonego posiłku przez dziecko.
- Nie komentować stylu i tego ile i co zje dziecko.
- Dziecko decyduje co i ile zje.
- Zapraszać dziecko do kuchni i razem z nim przygotowywać posiłki.
- Budować pozytywne skojarzenie z jedzeniem.
artykuł – Renata Ochocińska
Bibliografia:
(1) Rosenstein D, Oster H. Differential facial responses to four basic tastes in New borns. Child Dev 1988;59:1555-1568.
(2) Pliner P, Hobden K. Development of a scale to measure the trait of food neophobia in humans. ppetite 1992;19:105-120
Sensoryka
